اثرات حاد و مزمن کنه کش پروپارژیت روی کنه شکارگرneoseiulus californicus mcgregor (acari: phytoseiidae)

کنه شکارگر neoseiulus californicus mcgregor در کنترل کنه تارتن دولکه ای tetranychus urticae koch در گلخانه ها کاربرد دارد اما به تنهایی کنترل کافی ایجاد نمی کند. برای کنترل موثرتر نیاز به استفاده هم زمان کنه کش ها و شکارگر وجود دارد. سازگاری عامل کنترل بیولوژیک و شیمیایی در مدیریت تلفیقی آفات بسیار مهم است. در این پژوهش سمیت حاد و اثرات مزمن کنه کش پروپارژیت روی مرحله ماده بالغ و پوره سن دوم این کنه شکارگر مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش ها در دمای 1±25 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 5±70 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی اجرا شدند. آزمایش زیست سنجی به روش غوطه وری در سه تکرار انجام شد. قفس های شیشه ای با کف از جنس توری پارچه ای با کنه کش پروپارژیت تیمار شدند و دو مرحله ذکر شده شکارگر روی آن ها منتقل شدند. مقدار lc50 برای مرحله ماده بالغ و پوره سن دوم این کنه شکارگر به ترتیب 49483 و 31498 میکرولیتر بر لیتر بدست آمد که سمیت محاسبه شده برای مرحله ماده بالغ و پوره سن دوم این شکارگر به ترتیب حدود 800 و 500 برابر lc50 گزارش شده برای مرحله ماده بالغ کنه تارتن دولکه ای بود. جدول زندگی این کنه شکارگر نیز با استفاده از غلظت 50 درصد کشنده کنه کش پروپارژیت روی دو مرحله پوره سن دوم و ماده های بالغ در دو تیمار جداگانه بررسی شد. برای مطالعه جدول زندگی از تئوری جدول زندگی دو جنسی، سن- مرحله استفاده شد. ویژگی های زیستی مانند طول عمر و باروری کنه ها به طور معنی داری در اثر تیمارها کاهش یافتند. این مساله باعث شد پارامترهای جدول زندگی در تیمار کنه های ماده کاهش معنی داری نسبت به شاهد در سطح احتمال یک درصد داشته باشند. به طوری که مقدار نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r) از 23/0 در تیمار شاهد به 058/0 در تیمار ماده بالغ کاهش یافت. مقدار این پارامتر برای تیمار پوره سن دوم به دلیل عدم تخم گذاری کنه های بالغ به وجود آمده از تیمار پوره های سن دوم قابل محاسبه نبوده، فقط مقدار نرخ خالص تولیدمثل (r0) قابل محاسبه و برابر صفر تعیین شد. بنابراین تیمار کنه های شکارگر در مرحله پوره سن دوم اثرات منفی بیشتری روی پارامترهای جمعیت ایجاد کرده است. مقایسه نتایج زیست سنجی و جدول زندگی نشان داد تاثیری که در زیست سنجی معمول برای ارزیابی اثرات حاد محاسبه می شود مطابق با نتایج حاصل از اثرات جمعیتی با استفاده از جدول زندگی نیست. به علاوه در این تحقیق تیمار دو مرحله زندگی متفاوت اثرات متفاوتی در رشد جمعیت ایجاد کرد. بر این اساس پیشنهاد می شود در چنین مطالعاتی برای درک بهتر و تصمیم گیری دقیق تر به اثرات روی مراحل مختلف و با استفاده از جدول زندگی توجه شود. به عنوان نتیجه کلی سازگاری خیلی خوبی برای کنه شکارگر با پروپاژیت اعلام می شود و استفاده این دو عامل برای کنترل تلفیقی کنه تارتن دولکه ای قابل توصیه به نظر می رسد.